Leg 24 Hermanus – Kaapstad.
Dit is de laatste dag en we rijden zonder competitie naar Capetown. Vanuit Hermanus, langs de kust via Somerset West, Muizenberg over Chapman’s peak via Houtbay naar de Finish aan het Waterfront in Capetown. Wat is het Slot Online hier toch mooi.
Aan de finish, de boog, toch blij en gelukkig dat we zijn aangekomen en zo’n mooie reis hebben mogen maken met elkaar. Met natuurlijk en om nooit te vergeten ook de herinnering aan Loek.
Die avond is de prijsuitreiking in het Table Bay Hotel, waar we ook de nacht doorbrengen met z’n allen en Bas en Gabrielle arriveren gelukkig net op tijd om erbij te zijn. Geen echte prijsuitreiking deze keer, wel herinneringen meekrijgen aan deze prachtige weken.
De foto slideshow en de Film, gemaakt door Hans Dijkman en Henk Jan de Gans waren magistraal en emotioneel voor ons allemaal.
Wat hebben we, ondanks wat er gebeurd is, samen een bijzondere tijd gehad samen en wat hebben we veel gezien en meegemaakt. Om nooit te vergeten.
Dank aan alle deelnemers en marshals voor de liefdevolle en warme omhelzingen en lieve woorden aan de finish. Wij hebben dat ontzettend op prijs gesteld.
Leg 23 Oudshoorn – Hermanus
Vandaag rijden we door de kleine Karoo en vanuit Buffelsdrift, ons luxe tentenkamp van de afgelopen nacht wordt dat onmiddellijk duidelijk. De eerste regelmatigheid door een rollend landschap, over de zijvleugels van de Swartbergpas tussen rode rotsen was indrukwekkend en prachtig.
Bij Bas en Gabrielle was deze morgen iets anders aan de hand. Zij hoorden, nog maar net vertrokken, een raar geluid vanuit het motorcompartiment van hun Mustang en concludeerden na inspectie dat zij niet verder konden rijden. De Serviceploeg, Gerard en Leo, besloten hen naar Oudshoorn te brengen waar ze, ongelofelijk maar waar, na enige omzwervingen een Mustang garage vonden die bereid was hun auto te repareren. Dat had wel wat voeten in de aarde want het bleek niet eenvoudig te zijn en duurde dus anderhalve dag om de auto weer rijdend te krijgen. Na de regelmatigheid de kleine Karoo, leegte en struisvogels overal. Via Ladismith naar de lunch in Swellendam, weer in de bewoonde wereld.
Dit is de laatste rallydag en de organisatie heeft nog een regelmatigheid voor de deelnemers klaarliggen. Het is oogsttijd in Zuid Afrika en de enorme graanvelden worden gemaaid en uitgereden. Dwars door deze wegen loopt de weg die door Mark Appleton is uitgestippeld en het was niet gemakkelijk opgave, maar ja, het is de laatste en vanuit traditie niet de gemakkelijkste.
Bij aankomst in Hermanus kijken we in het Marine Hotel uit op zee in de hoop Walvissen te zien maar die hadden massaal besloten dat het al tijd was naar elders te vertrekken, hoewel we toch nog een walvismoeder met jong hebben kunnen spotten. De water temperatuur is veel te laag voor de tijd van het jaar, aldus de geleerden.
Bas en Gaby bellen om te zeggen dat zij er nog niet kunnen zijn vanavond maar wel morgen rond de middag uit Oudshoorn denken te kunnen vertrekken.Lekker samen gegeten en dan ons mandje in.
Leg 22 Knysna – Oudshoorn
Vandaag telt de route weer volledig mee voor het klassement. Vanmorgen heeft de organisatie Jurgen naar het vliegveld gebracht bij de stad George. Jurgen is opgelucht eindelijk naar huis te mogen om bij de familie te zijn. Een lange, eenzame vlucht en een emotioneel welkom staat hem te wachten. Alle betrokkenen aan de rally wensen hem veel sterkte.
De route voert over de ‘seven passes road’ waar twee uitdagende regelmatigheids etappes zijn uitgezet over een lengte van 45 kilometer. Zowel de Ensinks als de Brunets zetten de tanden op elkaar om zo goed mogelijk te presteren. Thera en Inge worden al direct na de start geconfronteerd met een leeglopende band en Bas en Gabriela willen de dagwinst van gisteren natuurlijk vasthouden. Vervolgens passeren we één van de mooiste bergdoorgangen – worden hier poorten genoemd – van Zuid Afrika. Goed is te zien hoe de natuur, honderdduizenden jaren geleden de rotsformaties heeft opgestuwd en gevormd tot grillige lagen die zo uit elkaar lijken te vallen. En om het nog mooier te maken zijn de rotsen in een fel roodbruin gekleurd. Direct naast en over de weg slingert een riviertje zich door het dal. Een riviertje dat binnen minuten in een enorme watermassa kan veranderen. De dag sluiten we af met de beklimming van de Swartberg pas. Door het zelfde landschap maar dan door een zeer smalle kloof kronkelt de weg stijl omhoog. Net als gisteren en eergisteren is de temperatuur gezakt naar ca 20 graden, voor ons voelt dat erg koel aan en zelfs ging er een korte regenbui over ons heen.
De oh’s en ah’s zijn ook vandaag weer niet van de lucht. De aaneenschakeling van totaal verschillende omstandigheden blijven zich aaneenrijgen. Het wordt teveel om nog in onze hersenen op te slaan. Maar goed dat we nog slechts anderhalve dag hebben te gaan.
Leg 20 Port Elisabeth – Knysna
Het merendeel van de deelnemers heeft de rust gevonden om de draad weer op te pakken. Iedereen rijdt nu weer de route, een aantal competatief anderen (nog) niet. Het doet goed dat ook Jurgen duidelijk laat weten er voorstander van te zijn de rally te hervatten. Jurgen heeft inmiddels van de dokter te horen gekregen dat hij weer mag vliegen en vertrekt zo spoedig mogelijk naar huis.
Leg 19 Queenstown – Port Elisabeth
Ook vandaag rijdt een ieder voor zich. Weliswaar door de route om van de prachtige omgeving te genieten en ondertussen de situatie te verwerken.
Leg 18 Underberg – Queenstown
Uiteraard is deze dag geschrapt en rijdt de karavaan op eigen gelegenheid naar Queenstown. Jurgen heeft zijn zwager moeten identificeren, bijgestaan en ondersteund door de rally dokter Boy Visser. Natuurlijk een bijna onmogelijke opgave.
Leg 17 Cathedral peak – Underberg
Vanuit een prachtige lodge met een adembenemend uitzicht op de drakensbergen vertrekken we weer welgemoed richting Underberg.
Voor de lunch een regelmatigheidsetappe door alweer een prachtig landschap met wederom enthousiaste deelnemers die inmiddels moeite hebben alle indrukken op te slaan in hun geheugen. Na de lunch slaat het noodlot toe. Door onbekende oorzaak zijn de zwagers Loek Pijnappel en Jurgen Pijpker op een gravelroad in een slip geraakt en over de kop gegaan met dodelijk gevolg voor Loek. Een tragisch verlies voor zijn familie en vrienden. Loek was voor velen een bekende deelnemer aan diverse historische rally’s. De droomreis door Zuid Afrika die Loek en Jurgen aan het maken waren eindigde in een nachtmerrie voor hen en alle betrokkenen.
Afgezien van een hersenschudding is Jurgen verder ongedeerd. Voor Jurgen zal het zwaar vallen het verlies van zijn zwager en beste vriend te verwerken.
Leg 16 Clarens – Cathedral Peak (375 km.)
Ja, het kan nog mooier en het marshal team, Jaap en Hansje van de Broek hebben een mooie kreet bedacht om de ervaringen van vandaag te omschrijven, BMW. Ofwel Beautiful Marvellous Wonderful. Want eigenlijk is het onmogelijk om de vele wisselende taferelen te omschrijven. Na iedere bocht weer een totaal ander landschap, bergkammen, grazende Zebra’s en Gnoe’s, te veel om op te noemen. Je moet er eigenlijk gewoon bij zijn want het aantal superlatieven dat we hebben mogen horen van deelnemers en marshal teams is inmiddels ontelbaar. Vergelijk het met de meest prachtige natuurfilm waar je zelf de hoofdrol in speelt. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de rally. De ene regelmatigheidssectie is nog mooier dan de andere en we hebben nog een week te gaan.
Hoewel het erop lijkt dat de dezelfde teams vaak dag winnaar zijn is het toch zo dat iedereen grote moeite doet om zo goed mogelijk te scoren. Helaas zagen Inge en Thera dit vandaag ”beloond” met een gebroken panhardstang van de Volvo. Morgenochtend gaan ze er vroeg op uit om een lasser te vinden.
Zowel Emile Ensink als Hans Jansen rijden bij de oprit van het hotel over een flinke spijker en komen allbei tot stilstand voor de receptie met een lege band. Ruud Stam ontfermt zich over de Mustang die nu op 7 cilinders loopt en ook dit probleem wordt opgelost.
De dagwinnaars zijn Loek Pijnappel / Jurgen Pijpker bij de 4 x 4 ’s en Pim en Margit Brunet bij de Classics, op de voet gevolgd door Emile en Marianne Ensink.
Leg 15 Pilanusberg – Clarens (585 km.)
Direct na de start vanuit het hotel voert de route nog een keer dwars door het game park. Paul en Ineke de Bie hebben plotseling een familie neushoorns vlak voor de auto en de familie Ensink zien kans om 5 leeuwen die een zebrakudde insluiten te filmen, inclusief de kill. Vandaag wederom een typisch Afrikaanse ervaring, de plaats waar de lunch voor de 30 man zou plaatsvinden werd in april bezocht om een en ander vast te leggen. Het schema van aankomst werd hen nog eens 2 keer per mail bevestigd maar ook deze chef vond het bij nader inzien niet nodig om op zondag zijn keuken te gebruiken. Door Brett, de food and beverage manager van de rally, werd snel Mikes Kitchen gevonden die bereid waren op stel en sprong een prima lunch voor ons allen te verzorgen.
We rijden vandaag door een totaal ander landschap dan de afgelopen weken. Prachtig glooiend en een paar honderd kilometer breed landbouw en veeteelt gebied met hier en daar een verdwaalde struisvogel.
Volgens ons behoren de drie regelmatigheids trajecten van vandaag met een lengte van gezamenlijk 100 kilometer over glad gravel tot de mooiste van de Safari Rally. Met wederom 32 graden en een blauwe lucht vanaf de start een prachtige dag. Kan het nog mooier?
De meeste kilometers werden wederom gereden door Hans Jansen en Jolanda. Een afslag verkeerd zorgde ervoor dat ze nog een extra 100 kilometers van de natuur konden genieten.
De vervangers van het dames team, Jurgen en Loek, weerden zich uitstekend, verloren niet al te veel tijd op de winnaars van vandaag: Erik Hesp en Truus Bakker in de Porsche.
Leg 11 Palapaye – Pilanesberg
Voor Irene en Marielle is vandaag de laatste dag aangebroken en ze willen er volop van genieten en doen dat dus ook. Hun plaatsen worden straks ingenomen door Jurgen en Loek, maar eerst nog een drietal stevige secties afwerken. Alweer staat Bas in de garage met bandenproblemen die hij nu eindelijk voorgoed denkt te hebben opgelost. Precies daar waar de filmploeg staat vliegt Hans Jansen met z’n Toyota door de lucht. Hans is enthousiast en hoopt dat het er mooi opstaat, zijn navigatrice denkt er iets anders over.
De dag zeges gaan naar Erik Hesp en Truus Bakker met Porsche en Pim en Margit Brunet met Mercedes.
Leg 10 Gweta – Palapaye
Na te hebben genoten van de meest bijzondere zonsopgang en een ontbijt nog steeds midden op de zoutvlakte vertrokken we weer in kolonne naar Gweta lodge waar alle auto’s de nacht hadden doorgebracht.
In dezelfde regelmatigheid van gisteren maar nu in omgekeerde richting sneuvelt de uitlaatpijp van de Ford Mustang van Bas en Gabrielle en er lijkt geen einde te komen aan hun problemen. We rijden over de A1, de belangrijkste weg van Botswana en hier is de politie bijzonder actief met de radar guns. Ongeveer alle deelnemers en het merendeel van de marshals lopen een bekeuring op. De prijs blijkt onderhandelbaar. Vraagprijs is ca 800 Pula, zo’n 80 euro maar zonder bon is men ook bereid om het af te maken op 300 Pula. Alleen Thera spant de kroon want ze laat de heren weten geen Botswaans geld meer te hebben. Dan kan het ook samen met een andere deelnemer voor ieder 150 Pula. De illegale economie draait hier op volle toeren.
De dag wordt alweer gewonnen door Marielle Vehmeyer en Irene Blauwkuip bij de 4×4’s en Pim en Margit Brunet bij de classics. Aan de bar wordt Mark Appleton toegezongen en gefeliciteerd met z’n verjaardag, dan komt de monkey out the sleeve, Mark neemt zijn cadeau mee naar bed en Boy, Guus, Mark en Rudy sluiten de bar.
Leg 9 Kasane – Gweta
Voor de 4x4rs eerst een offroad sectie door veel mul zand en dan direct door de lunch in Nata lodge. Een lange rechte weg met hier en daar wat wild om ons wat af te leiden. Een uiterst verrassende regelmatigheidsetappe staat op het middagmenu. Een traject over zanderige boswegen met nauwelijks zichtbare afslagen. Navigeren op de GPS en bol-pijl is ook voor de ervaren deelnemers geen eenvoudige opgave. Desondanks niet verrassend dat bij de 4x4rs de dagzege naar Erik Hesp en Truus Bakker gaat.
De dag palmares bij de classics gaan wederom naar Emile en Marianne Ensink. Het hoogtepunt van de dag is echter een overnachting op het 65000 km2 grote
Makighadighadi zoutmeer.
De rit naar de zoutpan gaat dwars door een stokstaartjes kolonie. Ook dit levert uiteraard weer honderden fantastische foto’s op. Volgens de geleerden is er een plek op aarde waar je de allermooiste zonsondergang kan aanschouwen en dat is hier, een plek op aarde waar je de mooiste sterrenhemel kunt aanschouwen en dat is hier. En na een uitgebreide sun downer rond knapperend houtvuur en een heerlijke maaltijd in het absolute niks gaan we in onze slaapzakken.
De aanhoudende sterke wind zorgde ervoor dat niet iedereen meteen de slaap kon vatten. Wel alweer een zeer bijzondere ervaring, want dat was het.
Rustdagen in Kasane
We vallen van de ene in de andere verbazing. De watervallen bij Victoria, de enorme kudde’s olifanten badend in de Chobe rivier en de capriolen van deelnemers. Enkele mensen hebben zich een Zebravel aangeschaft, maar dit wordt bij een van hen aan de grens naar Zambia, waar wij NIET met de auto overheen moeten, in beslag genomen. Ze hoeven net niet de gevangenis in maar moeten wel het Zebravel inleveren. Na enig heen en weer getelefoneer met de dame waar het gekocht is wordt er beloofd dat zij de papieren alsnog in orde gaat maken en deze op zal sturen naar de grens. Dan worden de vellen nagezonden naar het finishhotel. We zijn benieuwd.
Pim en Margit besluiten om de tripmeter te gaan ijken met die van de Ensinks en 3 km. Buiten Kasane is er een politiecontrole en worden ze aan de kant gezet. Er ontbreekt een ronde voorruitsticker die moet bewijzen dat de roadtax is betaald. Het tonen van het roadtaxbewijs dat aan de grens is gekocht weigert de man te accepteren. Na een stevige woordenwisseling met de mannen valt de overheidsdienaar voor de charme van de dames.
Na een overheerlijke braai aan het zwembad nemen we afscheid van Kasane.
Leg 8 Divunda – Kasane
Geen competitie vandaag alleen doorkruisen we de lange Caprivistrip en de grens naar Botswana. We zijn nu nog maar 1900 kilometer van de evenaar verwijderd.
De grensovergang naar Botswana is een papieren klucht. Kenteken, motornummer, paspoort gegevens niet één, niet twee, maar vier maal noteren in het ongelezen boek. Dan wordt het ook nog een keer ingetypt in een computersysteem en na betaling van de road taks en het desinfecteren van je schoenen mag je de grens over. Surprise, surprise, 1 kilometer verder weer een slagboom en ook deze wil nog even alles in het grote boek.
Het houdt in ieder geval een aantal mensen aan het werk, alhoewel het wordt werken hier met erg kleine lettertjes wordt geschreven.Na aankomst in de prachtige Marina Lodge wacht ons nog een water Safari.
Leg 7 Etosha – Poppafalls/Divundu (721 km.)
Vandaag de langste dag van de rally. Een vroege start dus vanaf de poort van onze Noguma lodge waar we een heerlijke rustdag hebben gehad. De lodges zijn erg mooi en in the middle of nowehere aan een waterhole op de rand van het gigantische National Park Etosha. De eerste avond was er voor ons een Boma georganiseerd, dat is een braai in een prachtig verlichtte kraal, heerlijk gegeten. Dan de volgende ochtend natuurlijk de game drives voor iedereen. Leeuwen, neushoorns, olifanten, honderden zeebra’s, giraffes, warthogs (knobbelwijnen), te veel om op te noemen. Dit is het gevolg van het extreem warme en droge weer waardoor de dieren naar de waterplaatsen moeten komen.
Wij vielen in ieder geval met onze neus in de boter.
Het grootste deel van de route vandaag is recht en supersnel asfalt en de 2 regelmatigheden, zoals gebruikelijk, op gladde gravelwegen die vloeiend tussen de heuvels door kronkelen. Ja en we zijn in Afrika dus alles is mogelijk. De chef van onze lunchlocatie had kennelijk in het begin van de week genoeg verdiend ondanks zijn mailbevestiging dat we hartelijk welkom waren. Gelukkig wilde de keuken in Rundu heerlijke sandwiches voor ons maken die bij iedereen best in de smaak vielen.
Grootfontein is de enige grote plaats die we vandaag aandoen en daar maken zowel Bas en Gabrielle als Inge en Thera gebruik van door in de lokale tyreshop nieuwe banden aan te schaffen, zodat ze nu eindelijk beschikken over voor Afrikaanse wegen geschikte banden.
Nadat we halverwege de dag de agricultural border zijn gepasseerd volgt er ook een culturele omslag. Langs de kant van de weg veel kleine ronde hutten met rieten puntdakjes. Kleine kralen met ook glimmende golfplaten bouwsels en meer mensen en dieren lopend langs de weg. Van de lokale bevolking horen we dat het in 150 jaar (sinds temperaturen worden opgetekend) niet zo warm is geweest als in de laatste weken van oktober. We noteren al een paar dagen 38 tot 40 graden.
De dagwinnaars zijn: Pim en Margit Brunet de Rochebrune bij de Classics en Irene Blauwkuip en Marielle Vehmeyer bij de 4×4’s. Tegelijkertijd voeren ze het algemeen klassement aan en winnen de eerste sector.
Leg 5 Windhoek – Etosha (585 km.)
De Ensinks hebben de auto weer weten te repareren. Bleek uiteindelijk een niet goed geïsoleerde kabel te zijn, die was doorgesleten en kortsluiting heeft veroorzaakt. Het is wederom strak blauw en 35 graden met een droge wind. Op weg naar alweer een highlight van de rally, de Etosha pan. Een gigantisch natuurgebied waar de Big Five zich heerlijk thuis voelt. Maar voor we daar zijn moeten er wederom een drietal regelmatigheids etappes worden afgewerkt. Alle deelnemers storten zich hier in en er wordt fanatiek met de Garmin GPS’en gestoeid. Mooi om te zien natuurlijk dat niemand de pijp aan Maarten geeft, maar dat iedereen poogt zich te verbeteren.
Wel de koplopers in de 4×4 klasse maken allemaal een foutje en verdwijnen in de verkeerde richting. Even de start van de tweede regelmatigheids sectie niet gevonden en paniek alom. Strafpunten vliegen in de rondte en we hebben weer nieuwe leiders.
Bij de 4×4’s neemt het dames team, Irene Bauwkuip / Mireille Vehmeyer ook nog eens een forse voorsprong op de nummers 2 en 3.
Emile en Marianne Ensink zijn terug in hun element, winnen wederom de dag, maar hebben een forst achterstand op Pim en Margit Brunet de Rochebrun. Vandaag moeten de servicemannen zich buigen over de Ford Mustang van Bas Koijck. Er is een stabilistatorstang gebroken, maar Bas word op zijn wenken bediend en dankzij de hulp van de lokale techneuten is Bas klaar voor de volgende etappe, na de rustdag.
Leg 4 Sossusvlei – Windhoek (350 km.)
We starten om 13.00 uur om zo iedereen de kans te geven een van de highlights van de Safari Rally te aanschouwen, de rode zandduinen van de Sossusvlei. Alleen foto’s en film zijn in staat om vast te leggen hoe dit oogstrelende schouwspel er uit ziet. De filmploeg, Hans Dijkman en Henk Jan de Gans, is dan ook al erg vroeg op weg om alles vast te leggen. Minder enthousiast beginnen Eric en Truus aan de dag. De Porsche heeft een half leeggelopen achterband. Blijkt een dikke bout in te zitten die er waarschijnlijk al enkele jaren in heeft gezeten maar door het rijden op gravel het gaatje groter heeft gemaakt.
Emile en Marianne Ensink dreigen hun tweede plek te verliezen. De auto stopt abrupt nog voor dat ze naar de start kunnen rijden. De accu is leeg, laat niet meer bij maar de oorzaak is niet te vinden. Accu’s eruit, dynamo gecheckt, nieuwe accu doet de auto weer starten maar drie uur later staan ze weer langs de kant van de weg. Klassement voor hen naar de knoppen, het verschil van 6 seconden met plek één groeit uit naar een achterstand van anderhalf uur.
Vandaag zien we temperaturen van 39 graden, de hitte is heel droog en gelukkig waait het behoorlijk. Daar hoort ook een tropisch buitje bij in de namiddag maar deze bui duurt maar 2 minuten en komt op het moment dat de rally deelnemers op het dak van het Hilton hotel nagenieten van alweer een enerverende dag.
Van alle kanten krijgt de organisatie te horen dat de mensen de rally van hun leven rijden, proberen de indrukken dagelijks te noteren om straks nog te weten waar ze geweest zijn.
Leg 3 Fish River Canyon – Sossusvlei (510 km.)
Het landschap was al mooi, maar vandaag lijkt alles nog woester, mooier stiller en eindelozer te zijn, met een constant wisselend beeld van de natuur. De eerste struisvogels, blesbokken, een Oryx, Jakhals en veel springbokken worden gesignaleerd. Maar ook lekke banden voor de Mercedes van Pim Brunet en de Mustang van Bas Koijck.
Beiden maken zich zorgen want de Mercedes is uitgerust met absoluut ongeschikte banden, Pim heeft de bedoelde banden thuis gelaten en de “normale “ weg banden gemonteerd. En ook de vierseizoenen Vredesteins van de Mustang zijn bepaald niet geschikt voor de gravel wegen. Leo Schildkamp en Gerard van Pelt ons rescue team ziet dat een man met een paarden span de controle over de paarden verliest. Hij wordt van de wagen geslingerd en blijkt zijn been te hebben gebroken. Leo en Gerard verlenen eerste hulp en brengen de man naar zijn boerderijtje.
Vervolgens blijkt dat zij zelf een lekke band hebben. Nadat deze is verwisseld blijkt ook de andere achterband lek te zijn en nu zijn ze zelf het haasje. Aan een passant geven ze hun locatie mee, onze tel nrs met het verzoek ons te informeren van hun positie, want net hier is er geen telefoon ontvangst. Na enige uren passeert een local met een grader en spullen om de band te demonteren, te plakken en op te blazen.
Als het bericht (met veel vertraging) aankomt aan de finish besluiten Mark Appleton en Boy Visser de mannen tegemoet te rijden met een extra wiel. Dit blijkt dan weer onnodig want ze komen elkaar, rijdend tegen.
De leiding bij de klassiekers is in handen van Pim en Margit Brunet de Rochebrun met Mercedes 280 SLC en bij de 4×4 ’s van Erik Hesp en Truus Bakker met Porsche Transiberia.
Leg 2 Springbok – Canyon Road House
De highligt vandaag is definitely het bezoek aan de enorme Fish River Canyon en de hete bronnen van Ai Ais. Om daar te komen moet eerst de grens met Namibië worden overgestoken en de papierwinkel is nog altijd om te lachen.
Een papiertje waar je verklaart x duizend dollars uit te geven, naam, telefoonnummer en allemaal zaken waarvan je van te voren weet dat er nooit iemand zal zijn die dit nog gaat lezen. Wel kunnen ze anno 2016 je paspoort gegevens aan een computer toevertrouwen. Je bent geregistreerd! En na nog zo’n papier voor de auto a reason van 230 Namibian Dollars (€ 5 ) aan road tax bent u welkom.
De weg veranderd van asfalt naar gravel, waarbij gezegd moet worden dat de gravel net zo glad is het asfalt. De uitzichten zijn onbeschrijfelijk mooi. De stilte de weidsheid adembenemend. En zowaar komen we ook één tegenligger tegen op de 130 km lange stukje. Na veel foto’s aan de rand van de droge canon een verdiend biertje aan de bar van ons Hotel, de Canon road house. Helemaal behangen met nummer platen van auto’s uit de hele wereld, inclusief de rally plaat van de Safari rally en 50er jaren wrakken is dit een zeer passend decor voor ons gezelschap.
Het zeer uitgebreide menu voor het driegangendiner wordt uitgedeeld en je vraagt je meteen af hoe dit voor dertig man gaat goed komen. Wel het komt goed, alles komt keurig binnen een redelijk tijd op tafel. Met 4 diarree klanten de volgende ochtend. Maar dat is inbegrepen in het inschrijfgeld van de rally.
Leg 1 Stellenbosch – Springbok (700 km.)
Na de uitgaven van de documenten zijn we gereed voor de start. Met hulp van Jos Donders en Fons Verhulst wordt de startboog geplaatst en na de start door hen naar de Waterfront in Kaapstad gebracht.
Er gebeurt al veel de eerste dag. Hans Jansen rijdt een spatbord van z’n Toyota, Thera van het Hof en Inge komen te staan met een verstopt benzinefilter, Pim Brunet heeft een band met een bubbel. Gerard van Pelt en Leo Schildkamp draaien er hun hand niet voor om en hebben de dames weer snel op weg geholpen.
Na de laatste regelmatigheids etappe verdwalen Oppie de Jong en Hans Jansen door een gemiste afslag waar nou net de film ploeg staat. Levert leuke beelden op.
De deelnemers keken nogal op tegen de 700 km die op het menu stond voor vandaag. Blijkt erg mee te vallen, dank zij lege wegen waarop makkelijk 120 km uur gereden wordt en ook als gemiddelde wordt gehaald. Er is eenvoudigweg niemand op de weg.
Brett en Boy verzorgen ‘s avonds de BBQ waar met wat hulp van bier en wijn de stemming er goed in zit. Een prachtige volle maan completeert het plaatje van een mooie eerste dag.
Amsterdam – Kaapstad. Het avontuur is begonnen.
De koffer met de rally tijdkaarten marshal boeken etc blijven staan bij de overstap in Dubai.
Een perfecte splinternieuwe Ford Ranger staat klaar op vliegveld en bij een stop bij een benzine station langs de weg naar onze Bed en Breakfast is een dame die naast mij staat zo vriendelijk om niet alleen haar eigen autosleutels maar ook die van ons mee te nemen.
Auto op slot, alles erin en we zien haar nog net in de verdwijnen. Europcar heeft de reserve sleutel, maar die ligt 1500 km verderop in Johannesburg. Ze sturen een nieuwe auto en een slotenmaker. Op het moment dat de slotenmaker arriveert gaat de telefoon in het benzine station, de vriendelijke dame heeft onze sleutels gevonden. Inmiddels zijn we wel 2 uur verder als ze de sleutels terug brengt. Andere auto is afbesteld en de slotenmaker heeft 30 euro verdient zonder wat te hoeven doen.
We halen Jaap en Hansje van de Broek, marshal team van het vliegveld en na een fantastische lunch op een zeer idyllische plek (daar sterft het hier van) op uitnodiging van onze Heineken vriend Erik Janssonius kunnen we de marshal autos’ afhalen bij het hotel. Jolijn stapt van een trapje en ligt languit. Enkel verzwikt, blauw oog, een scheurtje boven het oog.
We denken dat we nu wel alles hebben gehad. En na een lekker etentje bij Ernie Els in restaurant The Big Easy slapen we de wonden weg. Morgen de start.
MPO Slot Online
Slot Online MPO
